Poniedziałkowy
wieczór poprowadziła Urszula Musielak, która na początku
przywitała przybyłych na spotkanie gości, Danutę Jaśkiewicz -
reżyserkę spektakli w JCK, Alfredę
Rękowską
- reżyserkę z
Klubu
„Kwadrat”
oraz malarzy, państwa Teresę
i Jerzego Tańskich, ze Szklarskiej Poręby.
Grażyna
Domagalska jest członkinią Stowarzyszenia Literackiego w Cieniu
Lipy Czarnoleskiej – przedstawiła jeleniogórską poetkę Urszula
Musielak. – Jest to już czwarty tomik poetycki, po wydanych: „W
cieniu różowej magnolii”, „Ścieżkach przeznaczenia” i
„Odnalezionych w czasie”. Te wiersze są jak obrazy malowane
słowem, a te obrazy to spostrzeżenia i doznania. Są to wrażenia,
które są ulotne i trzeba dużo wrażliwości, żeby przelać je na
papier w formie wiersza. Poezja nie przemija, bo jak już nas nie
będzie, ona zostaje.
W
wierszach autorka próbuje zatrzymać ulotną, tajemniczą chwilę,
która każdego wrażliwego człowieka, a takim jest na pewno poeta,
określa, i wyznacza mu jego miejsce w życiu. Z każdym kolejnym
wydanym tomikiem, dostrzegamy coraz większą paletę barw i
możliwości, i widzimy jak poetka rozwija się wewnętrznie. Tak jak
napisała w ostatnim tomiku wierszy „Odnalezione w czasie”, jest
konsekwentna w tym postanowieniu - „Tutaj pozostanie mój ślad, a
raczej ślady, które już zrobiłam i których zrobię jeszcze
kilka, a może i więcej. Tak myślę, ale los czasami za nas tworzy
ścieżki i my nimi kroczymy, a od nas zależny czy odnajdziemy tę
właściwą drogę, czy też nie.”
Muzyczną
oprawę wieczoru zapewnił, działający pod patronatem
Piechowickiego Ośrodka Kultury, zespół śpiewaczy „Szklarki”,
którego założycielem i kierownikiem jest Urszula Musielak. Zespół
zdobył drugie miejsce w jesiennej edycji Listy Przebojów Ludowych
Radia Wrocław w 2018 r.
Grażyna
Domagalska
Kuchenne
inspiracje
Jeden
do garnka sfruwa
inny
tańczy w powietrzu
następny listek
na
czubku noża wyrasta
srebrna
łyżka
pluska
w wodzie
unosi...
woda
paruje
a
ja zapatrzona...
przypalam
danie.
Malinowy
sok
Uwodzi
zapachem
zniewala
jak
nektar Boży
ciało
uwalnia
od
trosk
a
głębię duszy
wciąż
drąży...
Zaduma
Oparta
o balustradę
upajam
się
jesiennym
wachlarzem barw
promieniami
słońca
kąpiącymi
się w nurcie rzeki
nostalgia
powraca...
Wonność
Wychodzę
na taras
słoneczne
ciepło
otula
muślinowym szalem
zachłystuje
się powietrzem
gubię
gdzieś myśli
kolory
poranka próbuję chwytać.
Niepowtarzalne
chwile
tęsknotą
płyną.
