"Bożydar" - pierwszy kryminał z Jeleniej Góry - Bronisław Wypych

Rozdział 1

Duma rozrywała pierś kierownika Cezarego Makucha, gdy zaparkował fiatem na tyłach hipermarketu; podziękował panu Bogu za słoneczny poranek i wysiadł. Jego królestwo wyrosło w samym środku osiedla, jak oaza na pustyni, i nie było fatamorganą, jak jeszcze rok temu prorokowali niedowiarkowie. W biurze przywitał się z Zosią, młodą sekretarką, która stopniowo, co zauważył z satysfakcją, wyzbywała się swojej nieśmiałości. Dawał sobie kilka tygodni zanim zarzuci haczyk na tę niewinną buzię.

Po załatwieniu kilku telefonów i przejrzeniu dokumentów postanowił zrobić obchód. Jak paw obchodził stoiska i udawał, że nie rozumie, dlaczego na jego widok pracownicy nerwowo przyspieszają. Na stoisku z mięsem obserwował równo układane, odświeżone detergentami kurczaki, zawrócił przy regałach z piwem, gdy zobaczył pracownicę ciągnącą kartony z wodą mineralną na podnośniku; przy nabiale sprawdził czystość, przy kasach słuchał jak wystukiwane cyferki zamienią się w pieniądze. Zapowiadał się kolejny piękny dzień.

Jednak najlepiej czuł się w biurze ochrony. Na monitorach za jednym zamachem ogarniał swoje włości, jak lekarz pacjenta. Wzrok przeniósł na środkowy monitor, który pokazywał wejście i, zamarł. Przy wsuniętych w siebie wózkach, przed szybą, której nie chwytała kamera, przed torbą z zakupami, klęczała siedemdziesięcioletnia staruszka. Klęczała i się modliła. Inna staruszka, która wyjęła żeton z wózka, podeszła do niej zdumiona, spojrzała na szybę, przeżegnała się, położyła siatkę na ziemi, uklękła i też zaczęła się modlić.

- Co to znaczy? Brakuje mi tylko, żeby tak ostentacyjnie nam dziękowano. Zajmij się tym natychmiast. - Makuch polecił mężczyźnie.

Dyżurny wydał polecenie przez mikrofon. Po chwili pojawił się ochroniarz, podniósł obie kobiety i wyprowadził poza obszar kamery. Kierownik Makuch wrócił do gabinetu i zapomniał o całym zdarzeniu do ... południa. Wtedy to weszła Zosia i poinformowała go, że przed wejściem zgromadziło się kilka osób. Była to dobra wiadomość, w sobotę powinien panować ruch.

- Co w tym dziwnego?

- Oni przyszli w związku z ... z cudem – wykrztusiła.

- Jakim cudem?

- Musi pan to sam zobaczyć – spuściła wystraszona oczy.

Kierownik Makuch wbiegł nerwowo do biura ochrony. Na monitorze zobaczył grupę dziesięciu starszych pań i kilku panów, którzy nicując między palcami różaniec modlili się, klęcząc.

- Rozpędzić, rozpędzić wariatów! - krzyknął.

Tym razem dwóch osiłków spotkało nieprzyjemne powitanie. Staruszki obiły ich porą, marchwią i pomidorami, a od starszego pana z brodą dostali gazetą po głowie. Makuch był wściekły. Potrącając klientów, przecisnął się między kasami i wypadł na zewnątrz. Głośne „Zdrowaś Mario ...“ uderzyło go w uszy, i już miał na języku perorę, gdy spojrzał na szybę, do której modlili się zebrani i zastygł, jak żona Lota. Wysoko pod dachem, na szklanej tafli świeciła plama. Miała dziwnie znajomą postać, ale tylko dlatego, że była w umyśle Cezarego, od dzieciństwa, zakodowanym obrazem. To, na co patrzył było świetlistym odbiciem Matki Boskiej Częstochowskiej.

- To cud – westchnęła z nabożną czcią starsza pani.

- Jaki... - przełknął ślinę – cud?

- Matka Boska się ukazała.

- To kara za wybudowanie tu hipermarketu. Ten plac miał być dla dzieci! – krzyczał pan z bródką.

- Ludzie to oszustwo! - zawołał wzburzony Makuch. - Zamalować to – polecił dwóm ochroniarzom.

- Nie pozwolimy... - oburzyły się panie.

- Nie macie tu nic do gadania, to teren prywatny! Rozpędzić ich – ponaglał ochroniarzy.

- Jak się odnosisz do kobiet. Chamie! – Pan z bródką uderzył go gazetą.

Makuch stwierdził, że dwóch ochroniarzy, nie poradzi sobie ze starszymi kobietami w wieku jego babki, ale dziesięciu, czyli wszystkich jakich zatrudnia, powinno, i kazał umyć szybę. Po godzinie zapytał Zosię o rezultat.

- Matka Boska została - odpowiedziała tak cichutko, że ledwie usłyszał.

- Głupia siksa – wycedził przez zęby.

Zadzwonił do centrali, mają natychmiast przyjechać i wymienić szybę. Odpowiedź miał równie prędką jak i rozkaz, który wydał. Zrobią to w poniedziałek. Wściekłość Makucha dojrzewała do wybuchu i pewnie by skupiła się na Zosi, gdyby nie następny telefon.

- Co się tam, u licha, dzieje u ciebie? - usłyszał głos radnego Czarnego.

- Mam zaciek na szybie.

- Nie produkuje się już szyb, na których powstają zacieki.

- Ale ja mam i nie można go usunąć. Ludzie widzą w nim Matkę Boską.

- Każ wymienić szybę.

- Zrobią to dopiero w poniedziałek.

- W poniedziałek podpisuję umowę na budowę akwaparku. Nie potrzebujemy takiej reklamy. Jeżeli do tego czasu nie zniknie, ty znikniesz, rozumiesz! Kiedy inwestor się dowie, wycofa ofertę. Rozumiesz!

- Tak. Tak.

- Chyba nie. Dzwoniłeś na policję?

- Nie.

- Idiota. To zrób to i truj dupę komendantowi. On o niczym dziś nie myśli, tylko o swoich urodzinach.  
część 2